آزمایشهای دانشمندان نشان داد که نمونه‌های چوبی که برای سنجش میزان مقاومتشان در ایستگاه فضایی بین‌المللی آزمایش شدند، متحمل کمترین خرابی و فرسودگی شدند و دوام و پایداری خوبی دارند.
کویچی واکاتا، فضانورد ژاپنی، از نمونه‌های چوب پس از بازگرداندن آن‌ها از ایستگاه فضایی بین‌المللی، بازرسی اولیه‌ای شامل آزمایشهای استقامت و تحلیل‌های ساختاری بلوری انجام داد.
بر اساس گزارش جدید دانشگاه کیوتو، با وجود شرایط سخت و نامساعد فضا از جمله تغییرات دما و قرار گرفتن در معرض پرتوهای شدید کیهانی و ذرات خطرناک خورشیدی به مدت ۱۰ ماه، آزمایش‌ها هیچ تغییری را در نمونه‌ها از قبیل ترک خوردن، تاب برداشتن، پوسته‌پوسته شدن یا آسیب سطحی نشان ندادند.
دانشمندان گفتند نمونه‌های چوبی بازیابی‌شده آزمایش شدند و پس از قرار گرفتن در فضا هیچ‌گونه تغییر شکلی نشان ندادند. همچنین پیش و پس از قرار گرفتن در فضا در جرم آن‌ها نیز هیچ تغییری رخ نداد.
این گروه تحقیقاتی بین‌المللی مشخص کرده است که ماهواره «لیگنوست» که قرار است ناسا و سازمان فضایی ژاپن «جاکسا» در سال ۲۰۲۴ آن را به‌طور مشترک به فضا پرتاب کنند، احتمالا از چوب ماگنولیا - «هونوکی» در ژاپنی استفاده خواهد کرد.
پژوهشگران گفتند چوب ماگنولیا کارایی، پایداری ابعادی و استحکام کلی نسبتا بالایی دارد که مجموع این ویژگی‌ها آن را به گزینه ایده‌آلی برای این ماموریت فضایی تبدیل می‌کند.
کوجی موراتا، سرپرست این کار تحقیقاتی، در سال ۲۰۲۱ گفته بود: «قابلیت چوب برای مقاومت در برابر شرایط شبیه‌سازی‌شده مدار پایین زمین -یا «ال‌ای‌او»- ما را شگفت‌زده کرده است.»
دکتر موراتا گفت: «ما ... می‌خواهیم ببینیم که آیا می‌توانیم آثار شرایط سخت و نامساعد «مدار پایینی زمین» بر روی مواد آلی را با دقت تخمین بزنیم یا خیر.»
علاوه بر این، چوب در مقایسه با آلیاژهای پیچیده مورد استفاده در وسایل نقلیه فضایی دارای مزایایی است، زیرا با محیط زیست سازگار است، تولید آن آسان‌تر است و در پایان عمر یک ماهواره، بهتر می‌توان آن را از بین برد.
چنین ماهواره‌های چوبی همچنین ممکن است طوری طراحی شوند که هنگام ورود دوباره به جو کاملا بسوزند و حتی اگر قطعات کوچکی هم باقی بمانند، به‌راحتی تجزیه شوند.
دانشمندان همچنین ظاهرا پیش از پرتاب برنامه‌ریزی‌شده این ماهواره در سال ۲۰۲۴، در حال بررسی سازوکارهایی اساسی‌اند که در تجزیه مواد در سطح نانو موثرند.
آن‌ها گفتند که این یافته‌ها ممکن است به ساخت مواد چوبی با عملکرد بالا و مستحکم منجر شود که کاربردهای جدیدی هم داشته باشند.