داکر ( Docker ) محیطی است که بر مبنای سیستم عامل لینوکس برنامه‌ریزی شده و با استفاده از آن یک محیط مجازی ایجاد می‌شود، در واقع داکر نوعی تکنولوژی مجازی‌سازی همچون vmware و یا citrix می‌باشد، با این تفاوت که مختص سیستم عامل لینوکس است، در این محیط مجازی می‌توان به پیاده‌سازی و اجرای برنامه‌های مختلف پرداخت.
در واقع برای درک بهتر این تکنولوژی می‌توان گفت داکر نوعی ماشین مجازی است که برای برنامه‌ها امکان استفاده از یک کرنل واحد لینوکس فراهم کرده تا بتوانند از امکانات ارائه شده توسط سیستم عامل میزبان بهره‌مند شود، با استفاده از تکنولوژی داکر می‌توان از امکانات و پیش نیازهای سرور به صورت مستقل استفاده کرده و سرعت و عملکرد استفاده از این امکانات را بالا برد.
مهم‌ترین کاربرد های داکر ( Docker ) عبارت‌اند از:
1. رفع ایرادات، توسعه نرم‌افزار و تحویل آن در سریع‌ترین زمان ممکن و به‌صورت پیوسته
با استفاده از داکر و به لطف کانتینرهای مجازی، می‌توان به‌سرعت برنامه‌ای را به‌روزرسانی کرد و با انجام تست‌هایی در محیط ایزوله، ایرادات و باگ‌های آن را رفع کرد، همچنین با همکاران مرتبط نیز به‌صورت متمرکز همکاری کرد تا سرعت کار افزایش یابد.
2. استقرار و پیاده‌سازی آن بدون محدودیت
روی هر دستگاهی می‌توان بدون محدودیت، کانتینرهای مجازی شده و مبتنی بر ابزار‌های Docker را اجرا کرد، این قابلیت از دیگر ویژگی‌های جذاب این پلتفرم برای برنامه‌نویسان است، زیرا اگر تازه‌کار و به دنبال آموزش هستید، تنها با virtualization کردن لپ‌تاپ یا کامپیوتر شخصی خود، بدون نیاز به پرداخت هزینه برای اجاره سرویس ابری، می‌توانید از توسعه WebApplicationها لذت ببرید.
3. اجرای بار کاری زیاد روی همان سخت‌افزار
آخرین ویژگی مهم این سیستم، سبک و سریع بودن آن است، نباید تصور شود که سنگینی این سیستم به اندازه سیستم‌عامل (مثلا ویندوز) است، این سیستم به فضای ذخیره‌سازی و قدرت پردازشی زیادی برای اجرا نیاز نخواهد داشت.