مدتی پیش در دیجیاتو به موضوع آشفتگی در واردات خودرو های نیسان پرداختیم. تاکنون شش شرکت متقاضی واردات خودرو های نیسان هستند. این آشفتگی اکنون در مورد یک برند ژاپنی دیگر نیز تکرار شده است. تا به امروز چهار شرکت متقاضی واردات تویوتا کرولا در قالب نسخه‌های مختلف شده‌اند.
نخستین شرکتی که اقدام به واردات تویوتا کرولا کرد، معین خودرو است که البته برخی آن را با نام معین موتورز می‌شناسند. این شرکت طی دوره‌های قبلی واردکننده محصولات پورشه بود اما با توجه به شرایط محدودکننده واردات، تصمیم گرفته است تا تویوتا کرولا را برای عرضه به بازار ایران انتخاب کند. تاکنون دو نسخه از این خودرو توسط معین خودرو به بازار ایران عرضه شده‌اند که شامل تویوتا کرولا 1.2 و تویوتا کرولا 1.5 هستند. هر دو این خودروها از نظر ظاهر، تجهیزات و امکانات در یک سطح قرار می‌گیرند و تنها تفاوت آن‌ها در بخش مشخصات فنی است.
بااین‌حال معین خودرو در بحث واردات تویوتا کرولا تنها نیست. مدتی پیش مشخص شد که سایپا تصمیم دارد تا تویوتا کرولا هیبریدی را به بازار ایران عرضه کند. البته مطابق رویه واردات خودرو توسط شرکت‌های بزرگ، این روند به کندی پیش می‌رود تا شرکتی دیگر بر سایپا پیشی بگیرد. شرکت برساوش اکنون با دو مدل از تویوتا لوین در سامانه یکپارچه حاضر شده است. این خودرو درحقیقت همان تویوتا کرولا است که اکنون با نامی متفاوت به بازار ایران رسیده است. دو نسخه از این خودرو اکنون در سامانه یکپارچه عرضه شده‌اند که شامل تویوتا لوین هیبریدی و تویوتا لوین با موتور 1.2 لیتری توربوشارژر می‌شود.
آشفتگی در واردات تویوتا کرولا تمامی ندارد!
بااین‌حال روند آشفتگی در واردات تویوتا در اینجا پایان نمی‌یابد. شرکت تیوان نیز تصمیم گرفته است تا خود را به‌عنوان یکی از واردکنندگان این خودرو معرفی کند. البته تمامی این شرکت‌ها تنها متقاضی واردات مدل کرولا نیستند و انتظار داریم در آینده مدل‌های مشابهی را به‌طور هم‌زمان وارد بازار کنند.
سازمان توسعه تجارت و وزارت صمت، نهادهایی هستند که مجوز واردات خودرو را به شرکت‌ها ارائه می‌دهند. همانند گذشته، این پرسش پیش می‌آید که چگونه چند شرکت به‌طور هم‌زمان می‌توانند یک خودرو را به کشور وارد کنند؟ آیا نمی‌توان به‌جای یک خودرو از یک برند، چند خودرو مشابه از برندهای گوناگون را به بازار ایران عرضه کرد؟ هنگامی که چند شرکت به‌طور هم‌زمان یک خودرو را به بازار عرضه کنند، دیگر توجیهی برای انجام امور بازاریابی و تبلیغات وجود ندارد و انجام این کارها بی‌‌معنی است.
موضوع دیگر به زیرساخت ارائه خدمات پس از فروش مربوط می‌شود. آیا بهتر نیست به‌جای تنوع در واردات یک خودرو توسط شرکت‌های متفاوت، آن‌ها را به ارائه خدمات پس از فروش برای خودروهای وارداتی ملزم کنیم؟ این موضوع در مورد خودروهای هیبریدی اهمیت بیشتری پیدا می‌کند، چرا که تعمیر و نگهداری این خودروها حساسیت بیشتری را نیاز دارد. بااین‌وجود به نظر نمی‌رسد که این گفته‌ها در دستور کار نهادهای مسئول قرار داشته باشد و به‌زودی شاهد آشفتگی در واردات مدل‌ها و برندهای دیگر نیز خواهیم بود.