این پوست از ۶ نوع سلول بدن ساخته شده و شامل ۳ لایه هیپودرم، اپیدرم و درم است که پوست واقعی انسان را می سازند.
محققان برای آزمایش ایمنی و کارآمدی این ابداع نخست تکه هایی از پوست خوک را با چاپگر زیستی تولید کردند و آن را به زخم های عمیق یا ضخیم در بدن خوک ها پیوند زدند. این روش بسته شدن زخم و احیای پوست حیوان را ارتقا داد.
این پوست نشان دهنده پیشرفتی در پوست جایگزین مهندسی زیستی شده است که قادر به ارتقای فرایند احیا و تولید پوستی مشابه نمونه واقعی است. تحقیق مذکور نشان می دهد پوست چاپ زیستی شده احتمالا برای آزمایش های بالینی انسانی نیز قابل اجرا باشد.
پوست چاپ زیستی برای بیمارانی کارآمد است که از زخم های عمیق ناشی از جراحت های شدید یا سوختگی رنج می برند.
به طور معمول پزشکان از پیوند پوست اتولوگ برای درمان زخم های عمیق استفاده می کنند. این روش پزشکی شامل استفاده از پوست سالم از یک قسمت از بدن فرد و پیوند آن به محل آسیب دیده است.
درمان مذکور برای بیشتر بیماران کارآمد است اما یک محدودیت خاص دارد. وصله های اتولوگ نیازمند حجم کافی از پوست هستند و در بیماران دچار سوختگی وجود مناطقی که بتوان از پوست آن مناطق استفاده کرد، محدود است.
در اینجا پوست چاپ زیستی شده نقش مهمی می یابد. محققان می توانند به اندازه کافی پوست چاپی برای پیوند در آزمایشگاه تهیه کنند. آنها فقط به برخی سلول های بدن بیمار نیاز دارند. محققان ۶ نوع سلول های بدن بیمار را ایزوله کردند. این سلول ها در مرحله بعد کشت و با ۳ جوهر زیستی هیدروژلی مبتنی بر فیبرینوژن ترکیب شدند.
فیبرینوژن پروتئینی در پلاسمای خون است که نقش مهمی در لخته شدن خون در ماتریکس هیدروژل ایفا می کند. پس از آن تمام جوهرهای زیستی داخل یک چاپگر اندام بافتی قرار می‌گیرند که جوهر زیستی را به طور لایه لایه روی هم چاپ می کند تا ساختار پوستی تقلیدی سه‌لایه‌ای در ابعاد ۳ در ۳ سانتی متر بسازد.
این ساختار پوستی متشکل از اپیدرم، درم و هیپودرم مشابه انسان است.
پژوهشگران طی تحقیق به طور موفقیت آمیز پوست چاپ زیستی را برای درمان زخم عمیق در خوک ها به کار بردند.
مولفان پژوهش توضیح داده اند: وصله های پوست چاپ زیستی در ضخم های عمیق ۵ در ۵ سانتی متر پیوند زده شدند. این درمان به طور تصادفی برای زخم هایی در ۸ مکان مختلف در بدن خوک ها به کار گرفته شد. با این روش درمانی، زخم های عمیق در ۲۸ روز به طور کامل بهبود یافت.