سالها و قرنهاست که انسانها از رؤیت چیزهای عجیب و غیرقابلتوجیهی در آسمان صحبت میکنند؛ برخی این پدیدهها را زیبا، برخی وحشتناک و برخی شبیه شفقهای قطبی و خورشیدگرفتگی توصیف کردهاند. این روزها با افزایش روزافزون تعداد هواپیماها، بالونها، هواپیماهای بدون سرنشین و ماهوارهها، شانس مشاهده چیزهای گیجکننده در آسمان افزایش چشمگیری داشته است.
به گزارش سرویس اخبار نجوم و فضا سایت شات ایکس و به نقل از خبرآنلاین درک آن چیزی که امروزه UAP نامیده میشود، برای امنیت ملی و ایمنی هواپیماها اهمیت بسیار بالایی دارد.
از اواخر دهه ۱۹۴۰ و اوایل دهه ۵۰ میلادی بود که پرواز اشیاء پرنده ناشناس یا بشقابپرندهها در آمریکا، در کانون توجه قرار گرفت. مجموعهای از حوادث، ازجمله سقوط یک سفینه فضایی بیگانه در نزدیکی رازول این موضوع را تبدیل به سوژه وسواس گونهای در آمریکا کرد. البته بعدها مشخص شد که بشقابپرنده رازول بخشی از یک برنامه طبقهبندیشده و بقایای بالونی بود که جو را برای یافتن نشانههایی از آزمایشهای هستهای مخفی روسیه زیر نظر داشته. اما این مورد و دیگر مشاهدات گزارششده در طول سالها، دولت آمریکا را بر آن داشت تا پروژههای مختلفی را برای بررسی چنین ادعاهایی آغاز کند و درعینحال به بررسی شایعات در گروههای سرگرمی و تئوریهای توطئه نیز بپردازد.
نادیده گرفتن یوفوها
در دهههای بعد، اغلب دانشمندان یوفو ها را نادیده میگرفتند و معتقد بودند که چنین موضوعی ارزش مطالعه کردن ندارد. یان بوید، مهندس هوافضای دانشگاه کلرادو بولدر و مدیر مرکز ابتکارات امنیت ملی معتقد بود که اصطلاح بشقابپرنده، رسماً سوژه خنده است.
اما حالا سازمانها و مقامات دولتی تلاش میکنند تا این نگرش را تغییر دهند. البته دراینبین نگرانیهایی نیز در راستای درز کردن اطلاعات ارزشمندی درباره تهدیدات احتمالی در فضای هوایی وجود دارد؛ چیزی مثل بالونهای جاسوسی چینی که سال گذشته بارها در آسمان آمریکا مشاهده شدند.
پدیدههای غیرعادی ناشناس (UAP)چیست؟
حالا بسیاری از محققان اکنون از یوفو ها، تحت عنوان "پدیدههای غیرعادی ناشناس" یا UAP ها که در سال ۲۰۲۲ وزارت دفاع آمریکا تعریف شد، استفاده میکنند. اصطلاح UAP این دیدگاه را گستردهتر میکند و شامل پدیدههای جوی طبیعی و همچنین چیزهای خارج از جو، مثل ماهوارهها و حتی سیارات درخشان مثل زهره نیز میشود.
محققان سؤالات زیادی در مورد UAP ها دارند که نیازمند بررسی علمی جدی است؛ ازجمله اینکه کدام UAP ها واقعی هستند و کدامیک صرفاً مصنوعات حسگرهایی هستند که آنها را شناسایی میکنند؟ اگر واقعی هستند، کدامیک تهدیدی برای هوانوردی و امنیت ملی است و یا اینکه به پدیدههای طبیعی ناشناخته برمیگردند؟
عکس : کنفرانس در مورد UAP
آغاز تحقیقات و مطالعات جدی
شاید پاسخهایی برای این سؤالات درراه باشند؛ در ژوئن سال ۲۰۲۲، ناسا مطالعه مستقلی را درباره نحوه بهکارگیری تخصص علمیاش درباره UAP ها آغاز کرد. دراینبین خلبانان نظامی و تجاری با راحتی بیشتری به ارائه گزارشها و حتی فیلمهای گرفتهشده در هنگام برخوردهای نزدیک پرداختند. برخی از این گزارشها در سالهای ۲۰۲۲ و ۲۰۲۳ موردبحث قرار گرفت و توسط رسانهها پوشش داده شد تا شفافسازی بیشتری انجام شود و این اولین جلسات استماع آزاد از اواسط دهه ۱۹۶۰ بود.
حالا سازمان Americans for Safe Aerospace، (سازمان مدافع با تمرکز بر UAP ها)، به خلبانان کمک میکند تا بهطور محرمانه مشاهدههای احتمالیشان را گزارش دهند. در عین حال سازمانهای دولتی در آمریکا بهطور فزایندهای اعلام میکنند که پدیدههای عجیب در آسمان ارزش توجه دارند؛ چه این پدیدهها نشانههایی از بیگانگان باشند و چه نه.
مشاهده UAP ها بیشتر در کجا گزارش شده؟
مرکز ملی گزارشدهی بشقابپرندهها، بهعنوان پایگاه داده مشاهدههای UAP ، از طریق خط تلفن، پست و بهصورت آنلاین دادهها را جمعآوری میکند. ریچارد مدینا، جغرافیدان دانشگاه یوتا دراینباره گفت: «این پایگاه داده شامل تقریباً ۱۲۳ هزار مشاهده در آمریکا مربوط به ژوئن ۱۹۳۰ میلادی تا ژوئن ۲۰۲۲ است.»
آنها در سال ۲۰۲۳ با بررسی پایگاه دادهها به دنبال آن بودند که کدام عوامل ممکن است بر تعداد مشاهدهها در یک منطقه خاص تأثیرگذار باشد. آنها روی تقریباً ۹۹ هزار گزارش (۸۰% از کل گزارشهای دریافتی از سال ۲۰۰۱ تا ۲۰۲۰ در قاره آمریکا) تمرکز کردند و در ابتدا بر روی مشاهدههای UAP در ۴۸ ایالت پایینتر آمریکا در طول دوره ۲۰ ساله متمرکز شدند و سپس سعی کردند تا در ازای تعداد مشاهدات در ازای هر ۱۰ هزار نفر که در آن منطقه زندگی میکردند، این مشاهدات را با عوامل محیطی مرتبط کنند.
عکس : محل های که بیشتر UAP مشاهده شده استطبق بررسی آنها، مشاهده UAP در شهرهایی که پوشش درختی زیاد و آلودگی نوری زیادی در شب داشتند، زیاد نبود؛ درعینحال بعید است که میانگین پوشش ابری بر روی تعداد مشاهدهها تأثیرگذار باشد؛ اما عاملی که در افزایش تعداد مشاهدهها مؤثر بود، نزدیکی موقعیت مشاهده به فرودگاهها یا تأسیسات نظامی بود. مدینا توضیح داد که در چنین مکانهایی، هواپیماها بهاحتمالزیاد به زمین نزدیکتر و بیشتر از مکانهای دیگر قابلمشاهده هستند.
پس از تجزیهوتحلیل گزارشهای منتشره از سال ۱۹۴۵، مشخص شد که بسیاری از مشاهدهها، موشکها، پهپادها یا هواپیماهایی با فناوریهای رادارگریز بودهاند و هیچ مدرکی مبنی بر اینکه UAP ها نشانههایی از موجودات فرازمینی هستند و هیچ مدرکی درباره دسترسی دولت آمریکا به فناوری بیگانگان یافت نشد؛ اما گزارش دوم، با تجزیه و تحلیلهای جدید متمرکز بر رؤیتهای اخیر، اواخر امسال منتشر خواهد شد.